انواع نگهدارنده بعد از برداشته شدن براکت

نگهدارنده ها چه هستند؟

پس از درمان ارتودنسی، دندان ها به دلیل عوامل مرتبط با رشد که بر لثه و بافت های رباط پریودنتال تاثیر می گذارند، می توانند به موقعیت اولیه خود بازگردند. اینجا جایی است که نگهدارنده ها وارد عمل می شوند.

این دستگاه‌های ارتودنسی سفارشی برای حفظ موقعیت جدید دندان های شما پس از درمان طراحی شده اند.

وقتی از نظر سنی بزرگ تر می شوید این نیز می تواند بر حرکت دندان تاثیر بگذارد.

به همین دلیل، نگهدارنده ها برای اطمینان از صاف ماندن دندان ها به مدت طولانی، الزامی هستند.

چه مدت باید از نگهدارنده استفاده کرد؟

اگرچه ممکن است هر فرد کمی متفاوت باشد، اما به طور معمول، متخصصان ارتودنسی توصیه می کنند که تا آخر عمر، شب ها از محافظ خود استفاده کنید. انجام این کار از بازگشت یا حرکت دندان ها به موقعیت اصلی خود جلوگیری می کند.

چه زمانی پس از براکت یا تراز کننده ها(الاینر)، نگهدارنده لازم است؟

استفاده از براکت های ارتودنسی متداول ترین درمان ارتودنسی است که برای اصلاح دندان های نامرتب و تغییر موقعیت فک استفاده می شود. چند نوع مختلف از براکت های ارتودنسی وجود دارد، از جمله سنتی، شفاف، و لینگوال  (زبانی).

پس از اتمام درمان، متخصص ارتودنسی از دندان های "تازه مرتب شده" شما یا کودکتان قالب می سازد. سپس یک تکنسین، یک نگهدارنده ثابت یا متحرک می سازد تا دندان ها را هم تراز نگه دارد.

الاینرهای شفاف (الاینرهای نامرئی) Clear aligners نوع متحرک از درمان ارتودنسی هستند که موارد خفیف از نامرتبی یا کج و معوج بودن دندان ها را اصلاح می کنند. الاینرهای نامرئی یک جایگزین انعطاف پذیر و راحت برای براکت ها هستند.

هر ۱ تا ۲ هفته یک بار یک ست جدید از الاینرها به دست شما می رسد یا در مطب دندانپزشکی ساخته می شود و باید ۲۲ ساعت در روز استفاده شود. مانند براکت ها، نگهدارنده ها نیز برای هر بیمار پس از درمان به صورت سفارشی ساخته می شوند تا دندان ها را هم تراز نگه دارند.

چرا نگهدارنده ها مهم هستند؟

هنگامی که براکت ها برداشته می شوند، دندان ها می توانند به موقعیت قبلی خود بازگردند. نگهدارنده ها کمک می کنند تا پس از برداشتن براکت ها از باقی ماندن دندان ها و لثه در جای خود اطمینان حاصل کنید تا از بازگشت آنها و برگشت درمان ارتودنسی جلوگیری شود.

حفظ موقعیت اصلاح شده دندان ها و لثه پس از درمان ارتودنسی، قسمتی از پروسه درمانی است؛

حفظ دندان ها در محل اصلاح شده پس از درمان می تواند بسیار دشوار باشد. بازگشت می تواند در صورتی رخ دهد که دستگاه ها به درستی یا به مدت زمان مناسب هر روز استفاده نشوند.

بازگشت زمانی است که دندان های شما پس از درمان ارتودنسی موفقیت آمیز، به طور جزئی یا کامل به حالت اولیه خود باز می گردند.

پس از برداشتن براکت ها یا الاینرهای نامرئی، "حفظ موقعیت" مرحله ای از درمان است که احتمال بازگشت را به حداقل می رساند.

اگر دندان های شما یا کودکتان قبل از درمان ارتودنسی به شدت نامرتب باشند، میزان کمی بازگشت، رایج است(طبیعی است). این موضوع معمولا جای نگرانی ندارد؛ زیرا بازگشت جزئی روی عملکرد کلی یا زیبایی تاثیر نمی گذارد.

اگر فقط "ناهماهنگی خفیف" قبل از درمان وجود داشت، بازگشت نباید رخ دهد. همچنین بیماران باید قبل از درمان از احتمال بازگشت آن آگاه شوند.

چند نوع نگهدارنده وجود دارد؟

چند نوع مختلف از نگهدارنده ها موجود هستند، از جمله نگهدارنده های ثابت (فلزی)و متحرک (جداشدنی)(شفاف). نوع نگهدارنده مورد نیاز، بستگی به احتمال بازگشت، مال اکلوژن اولیه (ناهمترازی دندان ها) و الگوی رشد بیمار دارد.

اینکه یک نگهدارنده ارتودنسی چه مدت و چند بار باید استفاده شود، برای همه متفاوت است. تنها راه برای تضمین موقعیت دندان ها، استفاده از نگهدارنده به طور مادام العمر و حداقل بصورت پاره وقت است.

۱. نگهدارنده ثابت (ریتینر ثابت)

نگهدارنده های ثابت شامل یک سیم فلزی هستند که به پشت دندان های جلویی شما متصل شده است. سیم معمولا از دندان نیش تا دندان نیش قرینه کشیده می شود.

شما نمی توانید نگهدارنده های ثابت را در خانه بردارید. تنها ارتودنتیست شما می تواند دستگاه را در مطب خارج کند.

پس از چند روز استفاده، شما نباید بتوانید وجود آن را احساس کنید، یعنی برای شما عادی می شود، اگرچه ممکن است تمیز نگه داشتن آن ها چالش برانگیزتر باشد.

ارتودنتیست ها معمولا به بیماران، "نگهدارنده های متحرک پشتیبان" می دهند تا در صورت خرابی نگهدارنده های ثابت، یا خطر بالای بازگشت (هنگامی که دندان ها قبل از درمان به موقعیت اولیه خود برمی گردند) آن را در اختیار داشته باشند.

۲. نگهدارنده متحرک (ریتینر متحرک)

نگهدارنده های متحرک، وسایلی شفاف یا فلزی هستند که فقط باید در شب استفاده شوند. برخلاف ریتینر ثابت، شما می توانید این نگهدارنده ها را در هر زمانی که بخواهید بردارید.

نگهداری ریتینرهای متحرک، آسان است و تاثیری بر سلامت دهان و دندان شما ندارد زیرا می توانید آنها را جدا کنید و می توانید بدون هیچ تغییری در آن، از مسواک، خمیردندان و نخ دندان خود استفاده کنید. در ضمن، اغلب، این نگهدارنده ها هنگام استفاده، بر گفتار تاثیر می گذارند.

نگهدارنده های شفاف بهترین گزینه برای بیمارانی هستند که می توانند به صورت پاره وقت از نگهدارنده استفاده کنند و ریسک بالایی برای بازگشت ندارند.

سه نوع مختلف از نگهدارنده های متحرک وجود دارد که عبارتند از:

• ریتینرهای هاولی Hawley
• ریتینرهای اسیکس Essix
• ریتینرهای ویورا Vivera

ریتینرهای هاولی Hawley (ریتینرهای سیمی)(Wire Retainers)

نگهدارنده های هاولی که نگهدارنده های سیمی نیز نامیده می شوند، شامل یک سیم فلزی و یک پایه آکریلیک هستند. پس از درمان ارتودنسی، این نگهدارنده ها شش دندان جلویی را در موقعیت صحیح نگه می دارند. در مقایسه با نگهدارنده های شفاف، نگهدارنده های فلزی چون تمام سطح کام را می پوشاند و از طرفی فلزش که از روی دندان عبور می کند دیده می شوند از این رو برای بیمار خیلی راحت نیست و در کل، نگهدارنده های شفاف محبوب تر هستند. در تماس طبیعی دندان شما اختلال ایجاد نمی کنند و اغلب راحت تر از نگهدارنده های شفاف هستند. همچنین نگهدارنده های ثابت تاثیری بر خوردن یا توانایی صحبت کردن ندارند.

ریتینرهای متحرک شفاف اسیکس Essix

نگهدارنده های Essix که به آن ها نگهدارنده های شفاف نیز گفته می شود، از یک ماده پلاستیکی نازک و شفاف ساخته شده اند. این نگهدارنده ها دندان ها را پس از درمان با الینرهای نامرئی یا براکت ها، ثابت در جای خود نگه می دارند.

نگهدارنده های هاولی (فلزی) می توانند ناراحتی بیشتری نسبت به نگهدارنده های شفاف ایجاد کنند.

ریتینرهای متحرک شفاف ویورا Vivera

نگهدارنده ویورا یک نگهدارنده شفاف دیگر است که دندان ها را پس از درمان با الاینرهای نامرئی سر جای خود نگه می دارد. درواقع، این نگهدارنده منحصراً برای بیمارانی ساخته شده است که درمان آنها با الاینر نامرئی انجام شده است.

سوالات متداول در مورد ریتینرها